Τι έχει αλλάξει στις ερωτικές μας σχέσεις;

Σχέσεις, ερωτικές επαφές, έρωτας, συμβιβασμός, κοινωνικές συμβάσεις, καταπίεση, ηδονή, λαγνεία, ανασφάλεια, απόρριψη, εγκατάλειψη, βιώματα, τραύματα, κακοποίηση, συναίνεση χωρίς συγκατάβαση.

Τι είναι όλες αυτές οι λέξεις;

Αυτές οι λέξεις είναι μερικές από εκείνες που κατακλύζουν την ψυχή, το σώμα και τομυαλό μας και μας καθορίζουν σε καθημερινή βάση.

Ναι, σαφώς και δεν είναι νέες έννοιες και νέοι προβληματισμοί που τίθενται επίτάπητος αλλά, μας απασχολούν περισσότερο από ποτέ τα τελευταία χρόνια με τηνέλευση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης να έχουν καταλάβει τα κρεβάτια, τα μυαλά, τα ένστικτα και τις ανάγκες μας σε ό,τι αφορά τη σύνδεση, την κατανόηση, τονερωτισμό και τις χημείες των ανθρώπων.

Από την καραντίνα και έπειτα είναι σαν να άνοιξε ένα μαύρο κουτί. Αυτό τοκαταγραφικό μαύρο κουτί των βαθύτερων ενστίκτων και αναγκών μας, των σαρκικών, των φαντασιακών, των απροσδιόριστων, των φόβων και των ανασφαλειών μας.

Κοιταχτήκαμε στους εσωτερικούς μας καθρέφτες, διότι επιλογή δεν είχαμε, κεκλεισμένων των θυρών της καραντίνας, και είδαμε στο μέσα μας, όσα ενδεχομένωςήμασταν σε άρνηση να αντιμετωπίσουμε λόγω συνεχούς κίνησης και απαιτητικώνπρογραμμάτων που έπαψαν να υπάρχουν στους ρυθμούς που υπήρχαν λόγω τηςπανδημίας. Επιπροσθέτως, σαν να μην έφτανε αυτή η εσωτερική «απογύμνωση», όσαάτομα συγκατοικούσαν, «αναγκάστηκαν» να περάσουν πολλές ώρες μαζί, πράγμαανήκουστο και πρωτοφανές, δεδομένου ότι υπό κανονικές συνθήκες, ο καθένας, είχετο δικό του αυτόνομο και ξεχωριστό πρόγραμμα εκτός σπιτιού και το «εντός» σπιτιούγινόταν για λιγότερες ώρες.

Σε αυτές τις νέες συνθήκες, η σκυτάλη αυτομάτως δόθηκε στα μέσα κοινωνικήςδικτύωσης, το «φαινομενικά παροδικό» παράθυρο σύνδεσης με τον έξω κόσμο πουόμως ήταν ο προθάλαμος για το μελλοντικό «εκτός σύνδεσης» με τους άλλους καιτελικά με το μέσα μας.

«ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑ» λέει το μέσα μας στην ανάγκη του να προστατευτεί.

«ΣΕ ΧΑΝΩ» κάνει παράσιτα το δίκτυό σου, λέει το μέσα στην ανάγκη να κρύψει τηνατέλεια και την ανασφάλειά του.

«ΘΑ ΣΕ ΠΑΡΩ ΜΕΤΑ» λέει το μέσα μας, όταν νιώθουμε άβολα, ερχόμενοι κοντά μεέναν άλλον άνθρωπο που μας έλκει ερωτικά.

«ΕΧΩ ΑΠΕΙΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ» λέει το μέσα μας στο άκουσμα του/της συντρόφου μας γιαδημιουργία οικογένειας και εξέλιξης μιας σχέσης.

«ΤΟ ΧΟΝΤΡΑΙΝΕΙΣ» λέει το μέσα μας, όταν ο/η σύντροφός μας, θέλει να κάνουμεενδοσκοπικές συζητήσεις που αφορούν στην ουσία και όχι στην επιφάνεια τηςκαλοπέρασης.

Άραγε, υπάρχει έρωτας απτός ή το μόνο απτό στοιχείο σύνδεσης που μας έχειαπομείνει είναι η επαφή των δακτύλων μας με τις οθόνες των κινητών μας;

Άραγε, πόσο ρόλο παίζει το μέσα μας στο έξω μας;

Άραγε πόσα τετραγωνικά καρδιάς καταλαμβάνει το «εγώ» μας πλέον; Αφήνει χώρο γιανα αναπνεύσει το «εμείς»;

Τελικά, μήπως η καρδιά «σπάει» κυριολεκτικά ή είναι απλά ένας τρόπος του λέγειν;

Στη νέα τάξη πραγμάτων, αυτό που δεν αλλάζει, είναι η ανάγκη μας για αγάπη, φροντίδα και κατανόηση.

Στη νέα τάξη πραγμάτων, ο έρωτας, η ηδονή και η λαγνεία, παραμένουν κινητήριες δυνάμεις και ναυαρχίδες των αναγκών όλων των ανθρώπων.

Στη νέα τάξη πραγμάτων, τα πράγματα αυτά καθαυτά δεν έχουν ακριβώς αλλάξει αλλάέχουν αναδομηθεί και αναδιαμορφωθεί.

Το πως έχει διαμορφωθεί αυτή η αναδόμηση και αυτή η αναδιαμόρφωση, μας τοαπαντά η Χριστίνα Χλωρού, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, Ψυχοθεραπεύτρια Ενηλίκωνκαι Σύμβουλος Γονέων.

Η Χριστίνα είναι και η δική μου ψυχολόγος. Αυτό που με κέρδισε σε εκείνη, είναι ηηρεμία της, το ηθικό σύστημα αξιών της, οι πεποιθήσεις της και το γεγονός ότι είναι«άνθρωπος» και «γυναίκα» με όλη τη σημασία και των δύο λέξεων. Επίσης είναι καιμητέρα. Το προσθέτω αυτό στην εξίσωση διότι σίγουρα αλλάζει το πρίσμα κάτω από το οποίο βλέπει και διαχειρίζεται τις καταστάσεις γύρω της αλλά και τους ανθρώπους που την αναζητούν για καθοδήγηση και βοήθεια όταν το μέσα τους «ουρλιάζει» για βοήθεια.

Χριστίνα Χλωρού: Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Ψυχοθεραπεύτρια - Μέλος της Ε.Ε.Σ, E.A.C

Τι στάθηκε ως αφορμή για να επιλέξεις την ψυχοθεραπεία ως επάγγελμα, ως κατεύθυνση, ως αγάπη;

Από πολύ μικρό παιδί, αναρωτιόμουν πάνω σε ζητήματα φιλοσοφικής φύσης. Πυρηνικά θέματα όπως η ζωή, ο σκοπός της, ο θάνατος , η ψυχή, που παρόλο πουήξερα ότι δεν είναι απτή, με απασχολούσε η λειτουργία της, θαύμαζα όσαμπορούσαν να συμβούν μέσα της, προσπαθούσα να καταλάβω γιατί πράττουμε μεκάποιον τρόπο, πως σχετιζόμαστε. Αγαπούσα τους ανθρώπους, έπαιρνα έναν ρόλοβοηθητικό και προασπιζόμουν το δίκαιο. Φυσικά, όλα τα παραπάνω, ο τρόπος πουσχετιζόμουν, ήταν αποτέλεσμα των δικών μου βιωμάτων και τραυμάτων μέσαστην πατρική οικογένεια.

Τα δικά σου αιτήματα όταν μπήκες σε αυτόν τον κόσμο και ξεκίνησες ψυχοθεραπεία, τα απάλυνες;

Μετά από κάποια χρόνια, άρχισα να καταλαβαίνω που κυμαίνονται τα δικά μουθέματα, να συνειδητοποιώ τι είναι δικό μου και τι των άλλων. Να αναγνωρίζω ποιαείμαι, γιατί αισθάνομαι ή πράττω με συγκεκριμένους τρόπους. Ύστερα ναεπεξεργάζομαι και να αποκτώ τη δυνατότητα της σύνδεσης διαφόρων κομματιώνμου. Αυτό από μόνο του φέρνει δύναμη και εσωτερική ηρεμία. Αποδέχθηκα τουςγονείς, τα λάθη, σταμάτησα να κατηγορώ. Εκεί νομίζω πως ενηλικιώθηκα. Η ζωήόμως συνεχίζεται με καινούριες προκλήσεις και νέα τραύματα. Η ψυχοθεραπείαείναι ζωντανός οργανισμός που εξελίσσεται μαζί με τον άνθρωπο. Θα μπορούσενα είναι αέναη όσο εκείνος ζει, νιώθει, σχετίζεται. Η ψυχοθεραπεία μας ακολουθείκαι μας στηρίζει ανάλογα με τις ανάγκες μας σε κάθε συγκεκριμένη φάση τηςζωής μας. Ανοίγει, κλείνει και άλλες φορές συντηρείται.

Εξ’ όσων γνωρίζω , κάθε ψυχοθεραπευτής οφείλει να έχει έναν επόπτη, σωστά;

Ναι, ο επόπτης είναι ένας εξωτερικός συνάδελφος, στον οποίο καταφεύγουμε γιανα συζητήσουμε περιστατικά που συμβαίνουν μέσα στις θεραπείες μας, ανώνυμα. Είναι ένα αμερόληπτο ‘τρίτο μάτι’. Και λέω αμερόληπτο γιατί δεν γνωρίζει τονθεραπευόμενο, δεν σχετίζεται μαζί του και μας βοηθά στα τυφλά μας σημεία. Οεπόπτης έχει και εκείνος την ίδια προσέγγιση την οποία ακολουθούμε και εμείς στις συνεδρίες μας, δηλαδή είναι εκπαιδευμένος στον ίδιο τρόπο σκέψης με εμάςκαι έτσι επεξεργαζόμαστε και αναλύουμε το κάθε περιστατικό.

Κατά τη διάρκεια της μέχρι στιγμής πορείας σου, χρειάστηκε να απορρίψεις κάποιον που ζήτησε την βοήθεια και την καθοδήγησή σου;

Η ψυχοθεραπεία δεν είναι κατάλληλη για όλους τους ανθρώπους, δεν τουςωφελεί όλους. Υπάρχουν εκείνοι που δυσκολεύονται πραγματικά να σκεφτούν μεέναν τρόπο συναισθηματικό, που τους είναι αδύνατον να κάνουν τις συνδέσειςτου puzzle της ζωής τους παρά την βοήθεια του θεραπευτή. Μια δεύτερησημαντική αιτία είναι όταν κάποιος θεραπευόμενος αναμοχλεύει στο ασυνείδητοσημαντικά ζητήματα του θεραπευτή. Όταν η ιστορία του σχετίζεται με κάτιδύσκολο δικό μου και αυτό είτε με δυσκολεύει από το να είμαι αντικειμενική(καθρέφτης του), είτε με παραλύει, είτε με θυμώνει, είτε με λυπεί σε βαθμό πουδεν μπορώ να δουλέψω.Ο τρίτος λόγος θα ήταν ένα θέμα πραγματικό με το οποίο δεν θα ήθελα ναασχοληθώ. Είναι πιο ηθικό να μην αναλάβω έναν άνθρωπο και να τον παραπέμψωσε κάποιον συνάδελφο.

Υπήρξε κάποια περίπτωση ανθρώπου με τον οποίο συνεργάστηκεςψυχοθεραπευτικά και σε ταρακούνησε ψυχολογικά;

Εδώ προκύπτει ένα κομμάτι γνησιότητας. Είμαστε αληθινά ανοιχτοί ψυχικά στουςανθρώπους μας ή το προσπαθούμε? Εάν είμαστε γνήσια ανοιχτοί, τότε οι ιστορίεςτους μας αγγίζουν και πολλές στιγμές μας συγκλονίζουν, γι’ αυτό έχουμεενσυναίσθηση. Υπό αυτήν την έννοια, πάντα μας ταρακουνάνε οι άνθρωποι, αλλιώς δεν θα είχαμε σχετιστεί. Μπορεί να αισθανθούμε οργή, θλίψη, στενοχώρια, αίσθημα κενού, αβοήθητοι (συναισθήματα του θεραπευόμενουσυνήθως) αλλά μετά το τέλος μιας συνεδρίας θα πρέπει να τα αφήσουμε. Κάποιεςφορές νιώθω σαν να μπαίνω σε ένα δωμάτιο, να βγάζω τα παπούτσια για να μηνλερώσω, να μην τραυματίσω και μετά τη συνεδρία να πρέπει να τα ξαναφορέσωγια να συνεχίσω. Όταν κουβαλάω τη συνεδρία και μετά, είναι σημάδι ότι αγγίζει κάτι δικό μουπροσωπικό που πρέπει να επεξεργαστώ στη θεραπεία ή στην εποπτεία μου. Φυσικάυπάρχουν και ιστορίες στις οποίες υπάρχει ένα πολύ πραγματικό κομμάτι όπως οθάνατος ή η ασθένεια. Εκεί προσπαθώντας να μείνω στην ψυχική πραγματικότητατου ανθρώπου, το αμετάκλητο και το τετελεσμένο είναι πολύ ισχυρό.

Υπήρξε περίπτωση για την οποία σε συμβούλευσε ο επόπτης ή η επόπτριά σου νασταματήσεις την ψυχοθεραπευτική παροχή βοήθειας σε κάποιο άτομο;

Ναι, συνήθως σταματώ μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα, όταναντιλαμβάνομαι τη δυσκολία ενός ανθρώπου να συνεχίσει την ψυχοθεραπεία τουκαι εκτός συνεδρίας. Με σκέψεις, συναισθήματα… Κάποιες φορές οι άνθρωποιέρχονται, μιλούν, τελειώνουν τη συνεδρία και συνεχίζουν ακάθεκτοι τα ίδια. Είναισαν να τα βγάζουν σε έναν κάδο σκουπιδιών, να ξεφορτώνουν χωρίς αποτέλεσμα. Επίσης κάποιοι χρειάζονται άλλου είδους παρέμβαση, όπως μια ψυχιατρική δομή. Μια ενεργή ψύχωση, δεν μπορώ να την κρατήσω στο γραφείο.

Με βάση την εμπειρία σου μέχρι σήμερα, ποιοι είναι οι βασικοί θεματικοίπυλώνες που ταλαιπωρούν τις ανθρώπινες ψυχές που έρχονται σε σένα;

Οι άνθρωποι θα έρθουν για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Για συμπτώματαόπως άγχος, κρίσεις πανικού, κατάθλιψη, ιδεοψυχαναγκασμούς κ.α. Στη ρίζα όλωναυτών όμως υπάρχει το «σχετίζεστε». Οι ματαιώσεις μας, το πώς αγαπηθήκαμε, τοπώς αγαπάμε, πώς θέλουμε να αγαπηθούμε, τι προσδοκίες έχουμε, τι φόβους.

Οι ερωτικές σχέσεις των ανθρώπων πόσο καθοριστικό ρόλο παίζουν στην ύπαρξήτους;

Ο έρωτας είναι καθοριστικός για τη ζωή. Μια μη ερωτική ζωή είναι μαραμένη, στην κατάθλιψη, στο άγχος. Δεν μιλάω μόνο για τον/τη σύντροφο. Είναι το πάθοςμας για όλες τις διαστάσεις της ζωής. Η επένδυση της ενέργειας σε κάτι που μαςζωντανεύει, μας κάνει πλήρεις, μας δίνει έμπνευση και κίνητρο. Οι ερωτικές σχέσεις συγκεκριμένα, είναι ένας μεγεθυντικός φακός τηςασυνείδητης επανάληψης των γονεϊκών μας σχέσεων. Στον/στη σύντροφό μαςπροβάλουμε μια μαμά ή έναν μπαμπά και επαναλαμβάνουμε μοτίβα. Όχι μόνο τοπως αγαπηθήκαμε από εκείνους αλλά πολλές φορές αναζητούμε στις ενήλικεςσχέσεις όλα όσα δεν πήραμε.

Ραγίζει μια καρδιά, τι σημαίνει «έσπασε η καρδιά μου» ψυχοθεραπευτικά;

Τι ωραία ερώτηση!!! Βιολογικά, όταν πληγωνόμαστε από κάτι υπάρχει αποτύπωμακαι στον εγκέφαλο και στην καρδιά ως stress-reaction, παρατηρούμε αλλαγή στηαρτηριακή πίεση,στις ορμόνες. Ψυχικά, ο πόνος του τραύματος πολλές φορές είναι βαθύς, η ψυχή υποφέρει πολύκαι δυστυχώς είναι κάτι που δεν φαίνεται. Ανάλογα με την ηλικία, την ένταση καιτη συχνότητα του τραύματος, η καρδιά μπορεί να μείνει ραγισμένη ή νασυγκολληθεί. Όπως και να έχει όμως, το σημάδι του ραγίσματος το κουβαλάμεπάντα μέσα μας. Μετά από ένα βαθύ τραύμα, δεν είμαστε ποτέ ξανά οι ίδιοι.

Γιατί οι ερωτικές απογοητεύσεις πονάνε τόσο πολύ? Υπάρχουνπεριπτώσεις που δεν επανέρχονται μετά από μια ερωτική απογοήτευση;

Οι ερωτικές σχέσεις είναι η επανάληψη των γονεϊκών σχέσεων. Πώς λοιπόν ναμην πονάει φρικτά η απόρριψη, η προδοσία, ή η παραμέληση; Συμβαίνει ένας άνθρωπος να δυσκολευτεί πάρα πολύ να ξεπεράσει έναν ερωτικό δεσμό. Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες μια σχέση είναι ικανή να αλλάξει εκβάθρων έναν ψυχισμό. Συχνή αφορμή στο να έρθει κάποιος σε εμάς για νααναζητήσει βοήθεια. Συνήθως όμως καταλαβαίνουμε ότι αυτές οι απογοητεύσεις είναι οι πρώτες αφορμές και ότι από κάτω υπάρχει ένα βαθύτερο ψυχοθεραπευτικό αίτημα που χρειάζεται κάποιος να κατανοήσει και να επεξεργαστεί.

Πώς διαμορφώνονται σήμερα με τα όσα βλέπεις και ακούς, οι ερωτικέςσχέσεις των ανθρώπων; Υπάρχει σύνδεση;

Γενικά η εποχή μας την τελευταία εικοσαετία γίνεται όλο και περισσότεροναρκισσιστική. Κεντρικός άξονας είναι ο εαυτός και η εκπλήρωση των αναγκώνμας το οποίο δημιουργεί προβλήματα σύνδεσης. Με τα social media μπήκαμε σεμια ερωτική σχέση με τον εαυτό μας, να μου κάνεις like για να δω εάνενδιαφέρεσαι, εάν σου αρέσω, για να νιώσω εγώ καλύτερα. Υπάρχει όλο και λιγότερη ανοχή όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, χωρίζουμε πιοεύκολα και πάμε στον/στην επόμενη. Άλλωστε είναι πλέον εύκολο να έχουμεδιαφορετικούς ανθρώπους για να καλύψουν, τις διαφορετικές πλευρές μας. Μετον Κ μπορώ να πηγαίνω στο θέατρο, με τον Π για φαγητό και με τον Α γιαορειβασία. Με κανέναν όμως δεν έχω δεσμευτεί ουσιαστικά. Οι άνθρωποιεγκλωβίζονται σε μια βαθιά μοναξιά. Δεν επενδύουμε, δεν δεσμευόμαστε γιατί ηδέσμευση απαιτεί κάποιου είδους θυσία.

Τι αναζητούν οι άνθρωποι σήμερα όσον αφορά τις ερωτικές σχέσεις? Ποιοι είναι οι λόγοι που μια σχέση θα έρθει σε τέλμα, διάλυση ή ρήξη;

Μέσα τους οι άνθρωποι θέλουν να αγαπήσουν και να αγαπηθούν, θέλουν τηδέσμευση και την ασφάλεια, ο καθένας βέβαια κουβαλώντας τη δική του ιστορίαζωής, σέρνει τη δική του βαλίτσα. Λόγω των τραυμάτων άλλοι θέλουν και δενμπορούν, άλλοι φοβούνται και αποφεύγουν, για κάποιους είναι ναρκισσιστικό, νακαθρεφτίζονται ως θεοί στα μάτια του άλλου και να μην τον «βλέπουν».

Τώρα που ο κόσμος είναι πιο κατατοπισμένος και πιο ενήμερος στοκομμάτι της ψυχοθεραπείας θεωρείς πως έχει άλλα κριτήρια για τις σχέσεις τουκαι τις εσωτερικές αναλύσεις που εφαρμόζει στον εαυτό του;

Όλοι μας έχουμε μια αφήγηση για τη ζωή μας. Τι μας έχει συμβεί, ποιος ή τιμπορεί να το προκάλεσε. Ο τελικός στόχος της ψυχοθεραπείας είναι ναπροσφέρει στον άνθρωπο τη δυνατότητα μιας καλύτερης , ποιοτικότερης αφήγησης της ζωής του. Τον βοηθά να κατανοήσει σε βάθος τον εαυτό του, τιςανάγκες του, τον τρόπο που επιθυμεί αυτές να πληρούνται. Χαίρομαι καισυγκινούμαι όταν βλέπω νεαρά παιδιά να έρχονται στο γραφείο, με αίτημα ναγνωρίσουν τον εαυτό τους, να επιλέξουν καλύτερα, πιο συνειδητά τουςσυντρόφους τους ή ακόμα και να σπάσουν την γενεαλογική συνέχιση τουτραύματος. «Να μην γίνω σαν τη μητέρα ή σαν τον πατέρα μου».Κατά αυτή την έννοια, οι άνθρωποι σε θεραπεία μαθαίνουν να σχετίζονταικαλύτερα.

Πώς αιτιολογείς το λεγόμενο ghosting σήμερα;

Είναι αλήθεια πως ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι δείχνουν αρχικά πρόθυμοικαι διαθέσιμοι, ενώ μετά εξαφανίζονται ξαφνικά. Υπάρχει σίγουρα μια δυσκολίαστη σύνδεση και στην εγγύτητα, στο να έρθουν ουσιαστικά κοντά.Άλλοι δεν αντέχουν την σύγκρουση που στη φαντασία τους θα έφερνε ηαπόρριψη. Το « δεν θέλω να σε δω άλλο» τους είναι δύσκολο. Επίσης είναι εκείνοιπου κάνουν την ελάχιστη επένδυση στις σχέσεις. Τόσο όσο και μετά αποσύρονται.

Γιατί ενώ μπορεί με κάποιον κατά την διάρκεια του φλερτ, το ερωτικόκομμάτι στα λόγια ή μέσω sexting να κορυφώνεται και στην πράξη να απέχειπαρασάγγας από την πραγματικότητα;

Αυτή η απόσταση επίσης κρύβει έναν φόβο για την εγγύτητα, την κοντινότητα. Οάνθρωπος πίσω από μια οθόνη μένει κρυμμένος με τον φαντασιωσιακό εαυτό του. Απολαμβάνει την ιδέα ενός φλογερού εραστή που ίσως να μην ανταποκρίνεταιστην πραγματικότητα. Όσο μένει κανείς μακριά, αποφεύγει και μια απόρριψη. Αποφεύγει να δει ο άλλος στην πραγματικότητα, τυχόν ελλείματα.

Το πορνό;

Θα μιλήσω αρχικά για τη δυσκολία στην επένδυση, στη δέσμευση. Επιπλέον όμωςτο πορνό έχει και μια εξιδανίκευση της ερωτικής πράξης. Γυναίκες με ωραίασώματα, διαθέσιμες να εκπληρώσουν κάθε φαντασίωση και άνδρες με μεγάλαπέη. Ο πιο απλός καθημερινός, άνθρωπος, αισθάνεται ελλιπής και γεμίζειανασφάλεια στο εάν είναι αρκετός.Ας μην αμελήσουμε να πούμε πως στο πορνό υπάρχει μια άμεση ικανοποίηση. Τηνώρα που θέλω κάτι, είναι διαθέσιμο, άκοπα για όσο θέλω.

Οι πρακτικές υποταγής και κυριαρχίας γιατί είναι αφροδισιακές;

Ο τρόπος που λειτουργούμε στην ερωτική πράξη, που σχετιζόμαστε ερωτικά, φέρει την ιστορία της ζωής μας. Εκφράζουμε κομμάτια του εαυτού μας ή και άλλαπου δεν τολμάμε να εκφράσουμε στην κοινωνική μας ζωή. Ένας άντρας, λόγουχάρη, πολύ δυναμικός, με ισχυρό ρόλο στην εργασία του, μπορεί να προτιμά ναεκφράσει σεξουαλικά μια πιο υποταγμένη πλευρά του. Στην ερωτική πράξη, κάποιοι γινόμαστε, κάποιοι φανταζόμαστε ότι είμαστε και μπορούμε να αλλάξουμερόλους.

Διαπιστώνεις ανηδονία στο ερωτικό κομμάτι; Που βρίσκεται η ηδονή;

Η ανηδονία έρχεται μαζί με την έλλειψη απόλαυσης. Δεν θα το έθετα μόνο στοσεξουαλικό κομμάτι αλλά σε ένα γενικότερο πλαίσιο που αφορά όλες τις πλευρέςμιας σχέσης . Όταν η σχέση και η ζωή βιώνεται με έναν διεκπαιρεωτικό τρόπο, χωρίς έμπνευση απλά με μια σχεδόν ρομποτική επανάληψη.

Ο κόσμος ερωτεύεται ακόμα;

Σαφώς και οι άνθρωποι ερωτεύονται και ερωτεύονται με πάθος! Κάποιοι που δενερωτεύονται κρύβουν τις δικές τους προσωπικές δυσκολίες, τα τραύματά τους. Λόγω της ναρκισσιστικής εποχής μας ο έρωτας έχει στραφεί περισσότερο προςτον εαυτό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ερωτευόμαστε . Εκατομμύριαάνθρωποι ερωτεύονται, ζουν αληθινές ιστορίες εξυψώνονται, πονούν, ΕΥΤΥΧΩΣ.

*Τη Χριστίνα μπορείτε να την αναζητήσετε εδώ: https://psychotherapia-chlorou.gr/

Χριστίνα Χλωρού

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Ψυχοθεραπεύτρια

Μέλος της Ε.Ε.Σ, E.A.C